Warto przeczytać

Czy planujecie już urlopowy odpoczynek? Jeśli nie macie jeszcze planów albo musicie poczekać na swój wymarzony urlop, koniecznie wybierzcie się na weekend lub jednodniowy wypad za miasto i rozkoszujcie się słońcem na łonie natury. Po takim pobycie w plenerze nasz organizm wspaniale się regeneruje. To najprostszy i najtańszy sposób na odpoczynek od codziennej pracy i miejskiego zgiełku. Nie trzeba jechać daleko – zawsze gdzieś w okolicy znajdzie się coś ciekawego, gdzie można miło spędzić czas, posłuchać śpiewu ptaków, powygrzewać się na słońcu, poleniuchować. Urlop, to też dobry czas aby nadrobić zaległości w czytaniu. Dobrą książkę zawsze warto mieć przy sobie. To doskonały towarzysz podróży 🙂

Liane Moriarty „Kilka dni z życia Alice”

Trzydziestodziewięcioletnia Alice Love po nieszczęśliwym wypadku na siłowni traci przytomność. Po przebudzeniu, jej pierwszą myślą, jest niepokój o nienarodzone dziecko. Alice zapomniała ostatnią dekadę swojego życia. Myśli, że jest radosną i żywiołową dwudziestodziewięciolatką, ma wszystko, o czym zawsze marzyła: własny dom, kochającego męża Nicka i dziecko w drodze. Gdy dowiaduje się, że jest o dziesięć lat starsza, jest matką trójki dzieci i jest w trakcie rozwodu, przeżywa wielkie zaskoczenie. Zdezorientowana i przerażona,  nie potrafi sobie przypomnieć ostatnich dziesięciu lat swojego życia. Alice nie może zrozumieć dlaczego mąż jej nienawidzi, a siostra z nią nie rozmawia. Nie ma również pojęcia, kim jest tajemnicza Gina, o której wszyscy boją się wspomnieć … Czy uraz głowy pomógł? Czy odzyska wspomnienia oraz utraconą miłość? I czy w końcu zrozumie nową siebie?

Barbara Wysoczańska „Aktoreczka”

Rok 1950. Polski fotograf Konrad Rogowski przebywa na emigracji w Nowym Jorku i usilnie stara się opublikować zdjęcia dokumentujące zbrodnie wojenne w Warszawie. Jego drugim celem jest odnalezienie nazistowskiego zbrodniarza Rudolfa Schult’ego. Poszukiwania te traktuje jak misję – chce pomścić śmierć swojej żony, brutalnie zamordowanej  przez nazistów. Jedynym tropem dającym szansę na znalezienie Schulta jest piękna hollywoodzka aktorka Lauren Evans. Wydaje się, że podziwiana gwiazda, otoczona splendorem i luksusem żyje jak w bajce. Jednak to tylko pozory. Lauren boryka się z  panicznym strachem, że ktoś odkryje jej przeszłość i prawdziwą tożsamość. Książka jest wielowymiarową składanką wielu tematów, łączących wątki historyczne z subtelnym romansem. Za sprawą „Aktoreczki” czytelnik trafi na salony nowojorskiej socjety. Pozna jej blichtr i to co tak naprawdę mu przyświeca.

Agnieszka Krawczyk „Ogród sekretów i zdrad”

Akcja powieści toczy się w dwóch planach – współczesnym oraz osadzonym w realiach dwudziestolecia międzywojennego. Na tym tle snuje się wielowątkowa historia zamożnej rodziny Korsakowskich. Jedną z głównych ról powieści odgrywa stary pałac w Łobonarówce – dawna siedziba rodu, który skrywa wiele sekretów. To miejsce nie tylko radości i szczęścia ludzi z nim związanych, ale też niepohamowanych namiętności, niespełnionych uczuć, urażonych ambicji i zdrady. Odległa przeszłość tego miejsca i rodu Korsakowskich – może trochę zapomniana, wciąż oddziałuje na losy kolejnych pokoleń. Jakie historie drzemią w starym przedwojennym pałacu? Jaką rolę w poszukiwaniu tajemnic sprzed lat odegra młoda marszandka sztuki Róża i syn nowych właścicieli pałacu Maks Niezwiński? Czy opowieść rodzinna, którą przekazała Róży jej matka, jest prawdziwa? Czy Róża i Maks rozwikłają tajemnice pałacu w Łobanorówce?

Jaroslav Rudiš „Ostatnia podróż Winterberga”

Jan Kraus przed wieloma laty uciekł z Czechosłowacji i trafił do niemieckiego więzienia. 99-letni Wenzel Winterberg nie rozstaje się z czerwonym bedekerem, przewodnikiem z 1913 roku, symbolem świata starego, uporządkowanego, świata tuż przed katastrofą… Obaj mężczyźni wyruszają w niezwykłą podróż. Jadą pociągiem po współczesnej Europie, a jednocześnie poruszają się po dawnej wielonarodowej, wielowyznaniowej monarchii. Szukają śladów wielkiej miłości Winterberga – Lenki, Żydówki, pierwszej kobiety na Księżycu. Bohaterowie „Ostatniej podróży Winterberga” cierpią na napady Historii, a czytelnicy poznają ich osobiste i długo skrywane tajemnice. Jaroslav Rudiš nie unika trudnych tematów, nie szczędzi gorzkich ocen, pokazuje przyczyny negatywnych zjawisk, nie zapomina jednak o humorze, z którego jest w Polsce doskonale znany (…) Powyższy opis pochodzi od wydawcy

Katarzyna Enerlich „Pod słońcem prowincji. Zapiski z prostego życia”

Katarzyna Enerlich – Czarodziejka jezior – prowadzi nas w swój świat prowincji, tym razem proponując opowieść złożoną z opowieści. Takie właśnie historie przekazywali sobie ludzie, gdy ich domy otulały długie zimowe noce. Snute przez bajarki historie tworzyły więzy, uczyły zrozumienia przemian i zjawisk zachodzących wokół nich. Utrwalały tożsamość. Tę właśnie tożsamość chce ocalić również Autorka. Pochylając się nad swoją prowincją, zachęca nas, by zrobić to samo ze swoim światem, gdziekolwiek on się znajduje. W tej książce znajdzie się miejsce na podróże i poruszające legendy, na proste acz sprawdzone receptury domowych kosmetyków oraz nieskomplikowane przepisy na smaczne potrawy. „Pod słońcem prowincji. Zapiski z prostego życia” podzielone są na cztery części zgodnie z rytmem natury: wszak życie z ziemi i pór roku jest najprostsze, ale i najpiękniejsze. Każdy może takiego życia spróbować, niekoniecznie trzeba mieszkać na wsi (…) Powyższy opis pochodzi od wydawcy.

Czy wiedzieliście o tym, że serce nie lubi zimy? Ojciec Grzegorz Sroka uchodzi za znawcę przysłów.  Czasami cytował jedno z nich: Jeżeli starzec przeżyje marzec, reszta miesięcy jest mu dana w darze. Ponoć jest to bardzo prawdziwa sentencja, gdyż w zimie, zwłaszcza pod jej koniec, rośnie ilość pacjentów skarżących się na problemy sercowe. Zimowe miesiące to również wyzwanie dla naszej odporności. Chłodniejsza aura, zmienna pogoda, powoduje, że stajemy się podatniejsi na ataki drobnoustrojów … Siedzący tryb życia dodatkowo daje się nam we znaki 🙂

O tym, że ruch pozytywnie wpływa na nasze zdrowie nie trzeba nikogo przekonywać. Nie każdy jednak ma predyspozycje i chęci aby codziennie męczyć się na siłowni, biegać czy jeździć na rowerze. Co zrobić gdy z jakiegoś powodu nie możemy uprawiać bardziej zaawansowanej formy ruchu? Codziennie wyjść na spacer … z elementami medytacji – najlepiej w spokojnym miejscu, blisko natury: w lesie, w parku albo chociaż w zacisznej uliczce blisko domu. I nie szukaj wymówek, że zimno, wieje i pada. Ubierz się odpowiednio i ruszaj … A po powrocie zrób sobie rozgrzewającą herbatę z zimowymi dodatkami. Jednym z nich może być ciekawa książka 🙂

Dzisiaj przedstawiam Wam pięć książek, które ostatnio kupiłam w Składzie tanich książek,  pięknie ulokowanym przy ulicy Grodzkiej w Krakowie.

Oskar Salwa Wernisaż „Kiedy miłość nie pasuje do obrazka”

Eleganckie galerie sztuki i klimatyczne, stare zaułki. Zbuntowani artyści i niedzielni malarze. Hipsterzy i biznesmeni. Mamy okazję zakręcić się kołowrotkiem zdarzeń i znaleźć się na chwilę w samym centrum artystycznej Warszawy, towarzysząc Marcie w jej miłosnych rozterkach i poszukiwaniu siebie.

To miał być kolejny wernisaż w Arte Nuevo. Marta nie mogła nawet przypuszczać, że całkowicie odmieni jej życie. Trudno jednak o spokój, gdy ktoś kocha wielką sztukę i nieodpowiednich facetów. Lekcja plastyki zamienia się w lekcję uczuć. Czy Marta będzie umiała z niej skorzystać?

Głównymi bohaterami powieści są Marta i Filip. Bohaterowie są miłośnikami sztuki, a każdy z nich interpretuje i kocha ją na swój sposób.

Marta – kobieta niezależna, pogodna, ma dobrą pracę, która jest jej pasją. Marzy o życiowej stabilizacji. Filip zaś, jest pesymistą, wiecznym krytykiem. To postać roszczeniowa, która nie potrafi zapewnić sobie i swojej wybrance warunków do wygodnego życia. Dwie skrajne osobowości – empatyczna kobieta i narcystyczny mężczyzna, którzy na pierwszy rzut oka do siebie nie pasują …

Oskar Salwa – pod tym pseudonimem ukrywa się dziennikarz oraz redaktor trzymający rękę na pulsie kulturalnych zdarzeń. Doświadczenia bywalca salonów oraz wielbiciela warszawskiej Pragi postanowił połączyć w powieści o historyczce sztuki szukającej miłości trwalszej niż zachwyty nad sezonowymi gwiazdami artystycznych skandali.

Agnieszka Kulig Leśniczówka na Mazurach

Czy mimo przeciwności losu zawsze można znaleźć drogę do szczęścia? Czy w małych mazurskich Wikliszkach Anna i Radek postanowią na nowo zawalczyć o swoje szczęście i znajdą do siebie drogę?

Anna jest pisarką z Warszawy, która przyjechała na wieś, żeby w spokoju napisać kolejną książkę. Radek jest meteorologiem, wykładowcą uniwersyteckim, który mieszka w leśniczówce na Mazurach. Oboje mają za sobą nieudane związki, jednak, mimo początkowej wzajemnej niechęci, powoli zaczyna rodzić się między nimi uczucie. Sobótkowe ognisko, wycieczka do Olsztyna i rajd rowerowy – coraz bardziej zbliżają ich do siebie.

Zdała sobie sprawę, że być może znalazła się w miejscu, gdzie czas biegnie swoim stałym rytmem. Wszystko ma swoją porę, przewidzianą już dawno poza granicami naszego poznania, i na nic się zda ciągłe sztuczne przyspieszanie. Jest czas siewu i zbiorów, młodości i starości, czas pracy i odpoczynku. W którym miejscu ona się znajdowała? (…)

Jak to jest mieszkać w takim miejscu? Dostosowywać rytm życia do zmieniających się cyklicznie pór roku? Rano słuchać śpiewu ptaków, wieczorem patrzeć na słońce tonące w jeziorze? Odgarniać w progu świeży śnieg, który tak się skrzy, że oczy bolą? Jechać do najbliższego sklepu kilkanaście kilometrów bez względu na pogodę? Zostać odciętym od świata przez gwałtowne opady śniegu? (…)

Barbara Taylor Bradford Dynastia z Ravenscar

Władza i pieniądze, namiętność i cudzołóstwo, ambicja i zdrada – wszystkie te wątki decydują o niezrównanej atrakcyjne sagi, której akcja toczy się u schyłku epoki edwardiańskiej i belle époque.

Pewnego zimowego dnia 1904 roku życie zamożnej rodziny Deravenelów zamienia się nieodwracalnie. Osiemnastoletni Edward otrzymuje wiadomość o śmierci ojca, brata i kuzynów w tragicznym pożarze we Włoszech. Podejrzewa, że jego najbliżsi zostali zamordowani. Przysięga, że dowie się prawdy, pomści zmarłych i przejmie kontrole nad wielką rodzinną firmą, którą od sześćdziesięciu lat zarządzają uzurpatorzy.

Trylogia Ravenscar to nowoczesne powieści, których początek osadzony jest we wczesnych latach XX wieku. Główny bohater, Edward Deravenel w pewnym stopniu oparty jest na angielskim, średniowiecznym królu, Edwardzie IV. Oprócz zapożyczenia wyjątkowego wyglądu Edwarda Plantageneta, Autorka wykorzystała również pewne aspekty jego osobowości i charakteru oraz znaczące wydarzenia z życia, które przedstawiła w bardzo nowoczesnej formie.

Dorota Katende Dom na Zanzibarze

Deszczowa jesień, początek lat dziewięćdziesiątych. Dorota, oczarowana Pożegnaniem z Afryką, marzy o podróży na Czarny Ląd, o bezkresnych sawannach i palącym słońcu. Ale przecież dzieci, praca, brak pieniędzy … Jednak kiedy znajduje ofertę wyjazdu na safari, przestaję szukać wymówek. W Kenii, kraju Masajów i dzikich zwierząt odkrywa, że Afryka jest jej przeznaczeniem – że ma ją w duszy i sercu, że jest odpowiedzią na dręczące ją wątpliwości i niespełnione nadzieje.

Dom na Zanzibarze to prawdziwa historia Polki, która mimo przeciwności losu zbudowała dom na rajskiej wyspie i ułożyła sobie życie na nowo. Opowieść kobiety, która po długich poszukiwaniach znalazła swoje miejsce na ziemi i miłość.

Dorota Katende to otwarta na ludzi i świat, tryskająca energią osoba. Pełna szalonych pomysłów, które realizuje, bo … twardo stąpa po ziemi. Osiągnęła coś o czym marzy wielu – wybrała się w egzotyczną podróż, która odmieniła jej życie. Po powrocie z Afryki założyła biuro podróży organizujące wyjazdy na kolonialne safari. Od tej chwili praca jest jej pasją. Dorota ma trójkę dzieci, męża z którym nurkuje w Oceanie Indyjskim, i dwa domy – w Polsce i na Zanzibarze.

Jarosław Abramow – Newerly W cieniu paryskiej „Kultury”

Nostalgiczne wspomnienia młodego pisarza ze spotkań z twórcami paryskiej „Kultury”. Ta garstka niezłomnych mieszkańców Maisons – Laffitte skupionych wokół Redaktora, Jerzego Giedroycia, to znaczy jego brat Henryk, Maria i Józef Czapscy oraz Zofia i Zygmunt Hertzowie wydawali się heroiczni i tragiczni zarazem. Prawdziwi błędni rycerze. A jednak czas pokazał, że to oni pierwsi nie błądzili i wytyczyli drogę. Warto w życiu wierzyć w swoją misję i iść z uporem do wymarzonego celu.

Mickiewicz napisał wiersz „Znasz ten kraj, gdzie cytryna dojrzewa”, który z muzyką Stanisława Moniuszki był często wykonywany na różnych akademiach przez estradowych śpiewaków. Nasz wieszcz zapewniał w nim, że tam był mu raj. Otóż mnie przyszło żyć w kraju, w którym zwykła cytryna stanowiła przedmiot marzeń, a gdy pojawiła się w sklepach, ustawiała się po nią długa kolejka. I kraj ten na pewno rajem nie był. Dziś młodemu człowiekowi trudno zrozumieć czas, w którym na rynku dochodziło do takich absurdów, że banana uważano za symbol największego luksusu, a złotą młodzież nazywano bananową. Wiadomość o przybyciu do portu w Gdyni statku z cytrusami na święta triumfalnie podawano w dzienniku telewizyjnym jako wydarzenie dnia. Średnia pensja wynosiła dwadzieścia dolarów. Kiedy wstąpiłem na studia w 1951 roku, panował w Polsce kult Wielkiego Chorążego Pokoju Józefa Stalina (…).

Część opisów książek pochodzi od wydawcy.

Staycation, czyli wakacje we własnym domu, to niestety dość popularny już, sposób na spędzanie wolnego czasu wymuszony przez kryzys gospodarczy. Coraz mniej możemy wydać na przyjemności i regularne wyjazdy na wakacje. Ale nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło. Bo przecież wszędzie dobrze, ale w domu najlepiej. Możesz spać we własnym łóżku, w którym przecież najlepiej się wysypiasz. Rano późne śniadanie w ulubionej restauracji z przyjaciółką, której nie widziałaś od miesięcy. Przed obiadem możesz wyjść do muzeum, a wieczorem to teatru czy na imprezę (bez obawy, że zaśpisz do pracy). A w wolnych chwilach, możesz relaksować się na kanapie z książką w ręku.  Stacjonarne wakacje to idealny moment, żeby nadrobić zaległości i połączyć przyjemne z pożytecznym. No i jakie oszczędności 🙂

Dzisiaj przedstawiam Wam pięć książek, które ostatnio kupiłam za niewielkie pieniądze, w jednej z krakowskich księgarni.

Krystian Mesjasz, Jogiczna podróż do siebie

Jak dzięki jodze odnaleźć swój wewnętrzny dom. Ćwiczenia, medytacja, filozofia i praktyka życia.

Jeśli poszukujesz w życiu celu, zastanawiasz się, kim jesteś i dokąd zmierzasz – joga ma dla Ciebie wiele wskazówek. Jeżeli pragniesz się nauczyć mądrze zarządzać emocjami i dostroić do tych pozytywnych – praktykuj jogę. Jeśli chcesz działać skuteczniej, wzmocnić siłę woli i wykształcić w sobie dobre nawyki, a także marzysz o tym, by odmienić każdy ze swoich dni w chwile pełne magii i spokoju – droga do tego celu prowadzi przez jogę. A jeżeli kusi Cię poznanie tego, jak na metafizyczne pytania odpowiadają mędrcy Wschodu – koniecznie zainteresuj się tym treningiem ciała i duszy. Zanurz się w nim i odmień swoje życie na lepsze. Niech stanie się spokojniejsze. Pełniejsze. W uważności na siebie, świat i innych ludzi.

Joanna Hryniewicka, Ewa Połowniak, Kosmetyczny minimalizm

Jak kupować mniej i wyglądać lepiej. Proste triki i rytuały.

Dziesiątki słoiczków z kremami, niezliczone kosmetyki do makijażu, kolejne kosztowne zabiegi w salonach piękności – czy naprawdę potrzebujesz tego wszystkiego, by wyglądać olśniewająco? Autorki mówią: „sprawdzam” i z pomocą ekspertów oceniają, na co nie tracić pieniędzy ani czasu.

– Ile kremów do twarzy naprawdę potrzebujesz?

– Jak maksymalnie uprościć codziennie rytuały pielęgnacyjne?

– Jak ekspresowo zadbać o cerę?

– Jak stworzyć mądrą strategię anti-aging?

– Kiedy i dlaczego zdecydować się na zabiegi medycyny estetycznej?

– Jak dbać o włosy i co zrobić, gdy trafi ci się bad hair day?

– Jak kupować i nie marnować?

– Jakie kosmetyki wybierać, by dbać nie tylko o siebie, lecz także o środowisko?

Bob Torres, Jenna Torres, Vegan Freak. Jak być weganinem w niewegańskim świecie

Kim jest freak? Wyraz ten nie ma dokładnego tłumaczenia w języku polskim. Najbliższe znaczeniowo słowa to dziwak, wariat lub oszołom, jednak absolutnie nie dotyczy to tytułowych bohaterów książki: Boba i Jenny Torresów – autorów Vegan Freak. Jak być weganinem w niewegańskim świecie.

Bob i Jenna Torres’owie to doktorzy socjologii i weganie z długim stażem pochodzący ze Stanów Zjednoczonych, którzy cierpliwie, z dystansem do siebie i z humorem wyjaśniają, co to jest weganizm, na czym polega, dlaczego nie powinno się go ograniczać tylko do diety, a także z jakich powodów jest wyzwaniem trudnym, lecz wykonalnym i zdecydowanie wartym podjęcia. Książka to z jednej strony fachowy przewodnik napisany przez prawdziwych ekspertów, z drugiej zabawna opowieść dwojga zapaleńców, którzy dzielą się zdobytymi doświadczeniami i wieloletnia praktyką. Ta dowiodła, że nawet bardzo sceptycznie nastawiony do potraw roślinnych wujek (na pewno macie taką osobę w otoczeniu) może nas zaskoczyć, mówiąc po kilku latach złośliwych uwag, że „niektóre te wegańskie badziewia to nawet on lubi”. Jeśli baliście się wegan z powodu przypiętej im łatki dziwaków, wariatów i oszołomów, po lekturze zrozumiecie, że podjęli naprawdę racjonalną decyzję. Jeśli sami jesteście weganami i doskwiera Wam nieprzychylny stosunek otoczenia do Waszego stylu życia, książka sprawi, że przestaniecie się przejmować krytyką, a nawet wzrośnie Wasza wegańska duma. (Joanna Wlazło, miesięcznik Vege)

Sylwia Stano, Zofia Karaszewska, Pod podszewką. Prawdziwy wizerunek pisarza

Książka opowiada o poszukiwaniu stylu i kreowaniu siebie. Moda okazała się bowiem punktem wyjścia do rozmów o wizerunku publicznym i poglądach na życie. Pisarki i pisarze, pokazując nam, co wisi w ich szafach.

Jaka sukienka spełnia marzenia Olgi Tokarczuk?

W czym czuje się wygodnie Joanna Bator?

Czy sukienka jest zbroją dla Katarzyny Bondy?

Jaki styl ma Jacek Dehnel?

Czym jest efekt wow! dla Sylwii Chutnik?

W czym boksuje Grażyna Plebanek?

Za co Anna Dziewit-Meller lubi męski styl?

Jak śmieszne ciuchy rozumie Agnieszka Wolny-Hamkało?

Co lubi Janusz Leon Wiśniewski?

Do czego słabość ma Wojciech Chmielarz?

Jaki krawat założyłby Łukasz Orbitowski?

Czym jest oldschoolowa błyskotliwość Mariusza Czubaja?

Jak działa radar na fałsz u Katarzyny Tubylewicz?

Jaka ma być bielizna nocna według Aleksandry Zielińskiej?

W czym pakuje Jakub Małecki?

Jakie są idealne skarpetki Michała Rusinka?

Co pod trenczem mogłaby mieć Marta Guzowska?

Co łączy bunt i kaszkiet zdaniem Grzegorza Kasdepkego?

Czym jest czerwień dla Justyny Sobolewskiej?

Powstała cała garderoba – od kaszkietu po skarpetki. Projektanci to nie tylko wspaniali pisarze – to też osoby, dla których wizualna sfera istnienia jest ważna, którzy świetnie potrafią się zaprezentować i robią to z pełną świadomością. I nie boją się o tym mówić.

Piotr Józefowski, Anna Kołcz-Trzęsicka, Anna Żurowska, Zdrowy kręgosłup

XXI wiek oprócz postępu cywilizacji przyniósł szeroki wachlarz chorób cywilizacyjnych. Główną przyczyną licznych schorzeń jest zmiana stylu życia, siedzący tryb pracy, brak aktywności fizycznej, zła dieta i wiele innych czynników. Na urazy szczególnie narażony jest układ ruchu. Przy niewielkim wysiłku jesteśmy jednak w stanie utrzymać nasz organizm we właściwej kondycji i wspomóc jego funkcjonowanie.

Książka Zdrowy kręgosłup zawiera porady dotyczące profilaktyki schorzeń kręgosłupa oraz sposobów radzenia sobie z już istniejącymi dysfunkcjami. Wskazówki opracowane przez zespół specjalistów fizjoterapeutów pomogą przyjąć właściwą strategię rehabilitacji, a bogato ilustrowane opisy funkcjonowania poszczególnych elementów kręgosłupa pozwolą zrozumieć, jak działa nasz układ ruchu i co mu szkodzi. Zaproponowane ćwiczenia wzmacniające, rozluźniające i korygujące przeznaczone do wykonywania w domu umożliwią poprawienie funkcjonowania kręgosłupa na co dzień.

Powyższe opisy książek pochodzą od wydawcy.

Jest wszędzie. W miastach i na wsi. Szczypie w oczy, drażni gardło. Zagraża naszemu zdrowiu. A do tego – niszczy skórę. Smog nasz powszedni to artykuł, który niedawno czytałam w HOT Moda. Czy zimowy spacer jest zdrowy? Czy przed smogiem można uciec? Czy weekend za miastem to dobry pomysł na zimowy wypoczynek?

Smog składa się z gazów (tlenek węgla, dwutlenek siarki, dwutlenek azotu, ozon) oraz z cząstek stałych na których osadzają się toksyczne substancje. Im mniejsze cząstki, tym łatwiej wnikają w naszą skórę, siejąc w niej spustoszenie. Powodują między innymi powstawanie ogromnej ilości wolnych rodników, z którymi naturalny system obronny nie jest już w stanie sobie poradzić. Jeśli myślisz, że wystarczy wyjechać za miasto na weekend, aby pooddychać świeżym powietrzem, jesteś w błędzie. Powietrze na wsi i w małych miasteczkach może być bardziej zanieczyszczone niż w mieście, gdzie wciąż pali się węglem, a przy okazji spala się śmieci. To powoduje, że do powietrza dostaje się tak zwany pył zawieszony, który zawiera drobinki węgla (sadzy), substancje lotne i toksyczne. Najbardziej szkodliwy smog powstaje na skutek spalania nieodpowiednich materiałów, a nie z powodu emisji spalin i szkodzi tak samo jak palenie papierosów. A może bardziej, bo pół godziny oddychania w smogu równa się wypaleniu kilku papierosów. Jakość powietrza można sprawdzić na stronie internetowej: http://aqicn.org/map/poland/pl/

Tegoroczna zima to prawdziwe wyzwanie dla naszego organizmu, który musi stawić czoła koronawirusowi, wszechobecnemu smogowi i przygotować się na wiosenny atak alergenów. Nasz układ oddechowy do sprawnego funkcjonowania potrzebuje przede wszystkim czystego powietrza. Niestety, jest go coraz mniej i nic nie wskazuje na to, żeby sytuacja miała się poprawić.

W smogowe dni lepiej nie wychodzić na dwór, a jeśli już to dobrym rozwiązaniem jest zakładanie masek ochronnych. Nie są tanie, ale są wyposażone w filtry, które zatrzymują większość zanieczyszczeń chemicznych. Noszenie maski jednak nie wystarczy, ponieważ pyły dostają się do domu. Można wtedy sięgnąć po oczyszczacz powietrza, który świetnie oczyści i dodatkowo nawilży powietrze w mieszkaniu.

Po ciężkim dniu organizm potrzebuje solidnego odtrucia. Najlepiej w saunie. Podobno tak z toksycznych substancji odtruwali się górnicy – czytamy w Show. Duże znaczenie ma też dieta bogata w antyoksydanty i wodę mineralną. Należy też pamiętać o oczyszczaniu skóry twarzy, najlepiej wieloetapowo oraz o używaniu nowoczesnych „miejskich” kosmetyków, tworzących na twarzy rodzaj ochronnej siateczki polimerowej. Ma ona za zadanie nie dopuścić do wnikania szkodliwych pyłów w głąb skóry. Na noc, specjaliści polecają kosmetyki, których zadaniem jest pobudzenie naturalnych procesów naprawczych skóry. Warto też skorzystać z zabiegów w gabinecie medycyny estetycznej, takich jak GeneO – czyli dotlenienie, mezoterapia czy peelingi medyczne.

Uwolnij się od nałogu palenia. Na nic ochrona przed smogiem, jeśli sami dostarczamy swoim płucom toksyczne substancje. Palenie znacznie zwiększa ryzyko groźnych chorób. Poza tym papierosy są dość drogie. Lepiej pieniądze, które „puszczasz z dymkiem” przeznaczyć na dobry oczyszczacz powietrza. To dość poważny wydatek. Cena dobrej jakości certyfikowanego sprzętu zaczyna się od około 1500 zł i sięga nawet kilku tysięcy. Oczyszczacze powietrza poprawiają jakość powietrza, usuwają groźne pyły i alergeny.

Jolanta Tubielewicz (1931 – 2003), profesor japonistyki, wieloletni pracownik Instytutu Orientalistycznego Uniwersytetu Warszawskiego. Kilkakrotnie odznaczona za wybitne zasługi w dziedzinie promowania wiedzy o Japonii w Polsce i współpracy naukowej między Japonią a Polską. Autorka wielu cenionych publikacji na temat Japonii.

Japonia – zmienna czy niezmienna? to wieloletnia podróż Polki – gaijin przez Kraj Kwitnącej Wiśni – kobiety, która dzięki swoim częstym wizytom w Japonii posiada ogromną wiedzę na temat tego kraju – bardzo nowoczesnego, ale też z odległą historią i tradycjami; wiedzę na temat jego mieszkańców, ich zwyczajów i zachowań. W każdym rozdziale Autorka przedstawia ciekawą historię związaną z Japonią i Japończykami – ich mentalność, pracę, religię, święta, sytuacje śmieszne, straszne, wzbudzające zadumę. Tematów jest wiele i wszystkie opisane bardzo ciekawie, rzetelnie i szczegółowo … może czasem zbyt szczegółowo, bo mam wrażenie, że nie każdemu przypadnie do gustu dłuuugi opis góry Fuji o zachodzie słońca czy wywód nad pobudkami zachowania Japończyków.

Książka prof. Tubielewicz to subiektywne odczucia osoby, w pewnym sensie utożsamiającej się z Japończykami i zafascynowanej pięknem tego kraju. Ze znawstwem, ukazuje Japonię o wielu obliczach.

„Celem tej książki jest pokazanie Japonii – takiej, jaka mi się jawiła podczas wielokrotnych pobytów na przestrzeni ponad ćwierci wieku. Pytanie „zmienna czy niezmienna”? – narzucało mi się często i wprawiało w zmieszanie. Z jednej strony bowiem dynamizm zachodzących zmian niekiedy wręcz wywoływał osłupienie, z drugiej zaś – ileż to razy zdumiona byłam trwałością form i obyczajów znanych z zamierzchłych historii …

Motyw z m i a n y zaznacza się wyraźnie w każdym rozdziale, jest po prostu nie do uniknięcia, kiedy opisuje się jakikolwiek fragment japońskiego życia. Osądzenie, czy zmiany są na lepsze, czy na gorsze, pozostawiam Czytelnikowi, będąc przy tym przekonana, że oceny wypadną bardzo różnie. To, co jeden uzna za pozytywne, inny może surowo potępić. (…) nie ma i nie może być jednolitego obrazu i jednolitej oceny Japonii. Kraj ten każdemu pokazuje inne oblicze – raz kokieteryjnie uśmiechnięte, kiedy indziej groteskowo wykrzywione, często pogodne, a niekiedy ponure lub wręcz przerażające.

Zmienność owej mimiki zależna jest od bardzo licznych czynników obiektywnych i subiektywnych. Inaczej odbiera Japonię bogaty turysta, który przyjechał oglądać kwitnące wiśnie lub purpurowe klony; inaczej student żyjący ze skromnego stypendium i korzystający z mieszkania w dormitorium, a jadający w zatłoczonej stołówce; jeszcze inaczej delegat jakiegoś przedsiębiorstwa przysłany służbowo – wciągnięty w japoński rytm pracy, przerzucany z konferencji na konferencję i z jednego oficjalnego przyjęcia na drugie. (…) Do tego dodać należy warunki subiektywne, bo przecież każdy, jadąc do Japonii, wiezie ze sobą całe ogromne zaplecze duchowe własnego kraju kulturowego i związany z nim bagaż przekonań i prekoncepcji.

(…) Uważam, że pisząc o kraju który zmienia się tak gwałtownie trzeba mieć na uwadze niewielki walor poznawczy opisów krajobrazu, miast, dzielnic, czy nawet zabytków. Z góry bowiem można zakładać z dużą dozą prawdopodobieństwa, że jeżeli jeszcze się nie zmieniły, to wkrótce już stracą swą starą postać, a pojawią się w nowej. Na bieżąco można więc opisywać Japonię w dziennikach i czasopismach. Książka powinna raczej zawierać treści nieulegające szybkiej dewaluacji. (…)

Przyjęcie tego rodzaju zasad wydało mi się szczególnie istotne dla książki która przekazuje rezultaty obserwacji doświadczeń i refleksji z długiego okresu, obejmującego ponad 30 lat. Od 1965 roku byłam w Japonii dwadzieścia dwa razy, najkrótszy z pobytów trwał miesiąc, najdłuższy – dwa lata, a większość przypada na letnie wakacje. Dzięki dosyć równomiernemu rozłożeniu w czasie moich wizyt miałam możność zobaczenia na własne oczy, jak Japonia się zmienia, rośnie i rozwija. (…)

Moje pole obserwacji z pewnością nie jest zawężone geograficznie, gdyż objechałam Japonię sumiennie wzdłuż i wszerz. Do niektórych rejonów czy miast wracam wielokrotnie, w innych miejscowościach byłam tylko raz, czasem jedynie przejazdem, ale dotarłam prawie wszędzie. W obrębie głównych wysp nie widziałam zaledwie dwóch rejonów: południowej części Kyushu i tych połaci Hokkaido, które są na północ od linii Asahikawa – Shiretoko. Patrząc teraz na mapę, stwierdzam, że niewiele zostało takich dróg państwowych i prefekturalnych, którymi bym chociaż raz nie jechała. A jeździłam różnie, najczęściej samochodem, co uważam za najbardziej pouczające, ale poza tym pociągami wszelkich linii (od poduszkowca i superekspresu do wiejskich ciuchci), promem, wodolotami, statkami, autokarami a także w szczególnych okolicznościach kolejkami liniowymi (czego nienawidzę, ale co jest nieuniknione, jeżeli chce się zobaczyć coś na szczycie wysokiej góry, a innej drogi nie ma).

(…) W porównaniu z zasięgiem obserwacji geograficznych mój zasięg obserwacji socjologicznych jest nieco uboższy. Są środowiska, do których nawet nie próbowałam dotrzeć, bo ani okazji po temu nie miałam, ani dostatecznej pasji poznawczej. Nigdy nie mieszkałam na wsi, nigdy też nie zwiedzałam żadnych fabryk. Moje spotkania z chłopami i robotnikami to tylko rzadkie epizody. Stykałam się natomiast wielokrotnie z rzemieślnikami i z tych spotkań wyniosłam nie tylko jak najlepsze wrażenia, ale również ogromny zasób wiedzy o kraju. Ludzie wśród których przebywałam na co dzień to przede wszystkim przedstawiciele kręgów akademickich i tak zwanych wolnych zawodów oraz przedstawiciele warstw obejmowanych w Japonii ogólnym terminem sarariiman, czyli (z ang. salaryman) „ludzie pobierający pensję”. Są to najliczniejsze warstwy do których zalicza się pracowników przemysłu, handlu, finansów i usług oraz urzędników wszystkich szczebli. to właśnie sarariimanowie nadają ton życiu codziennemu Japonii. oni też najczęściej reprezentują kraj na zewnątrz.

(…) W książce zawarłam subiektywne wrażenia i wspomnienia objęte za określonymi już ramami czasowymi, przestrzennymi i społecznymi. Ponadto znalazły się tu liczne refleksje natury ogólnojaponistycznej, do których czuję się upoważniona z racji zainteresowań zawodowych. (…) Dotyczą bowiem tej samej fascynującej Japonii, o której u schyłku XIX wieku powiedział Okakura Kakuzo: (…) dziwny kraj kresowy, gdzie kolejno przesuwają się cienie Nowego i Starego Świata. To sformułowanie sprzed blisko 100 lat nie straciło aktualności.

Na zakończenie dodam, że niejednokrotnie zdarzało mi się spotkać zawziętych tropicieli „prawdziwej Japonii”. „Prawdziwość” widzieli w starości przedmiotu lub obiektu, w patynie czasu pokrywającej dach, dzwon czy pucharek. Oglądając starą chałupę przez okno supernowoczesnej toyoty, wzruszali się do łez: „Co za konstrukcja! A ta z strzecha! O to prawdziwa Japonia! … Siedząc nad koktajlem podanym przez wyfraczonego kelnera w pięciogwiazdkowym hotelu, podziwiali z zapartym tchem kupioną na bazarze zakurzoną czarkę: „Jakaż to piękna forma! A te wygaszone kolory! W tym jest prawdziwa Japonia! … Albo zjadając z roztargnieniem najdelikatniejszą w świecie polędwicę z Matsuzaki, nacieszyć się nie mogli podartym parawanem, który ich oddzielał od reszty restauracyjnych gości: „Takiego parawanu nikt już dzisiaj nie potrafi zrobić. To jest prawdziwa Japonia! Owym tropicielom do głowy nie przychodziło, że nie tylko strzecha, czarka i parawan, ale także toyota, kelner, luksus hotelu, niepowtarzalny smak wołowiny z Matsuzaki – to wszystko jest Japonią. Prawdziwą, najprawdziwszą, niepodzielną Japonią. Innej nie ma. Cienie Nowego i Starego Świata w idealnej symbiozie”. (Jolanta Tubielewicz)