Genealogia

Nazwa „drzewo genealogiczne” wywodzi się od biblijnego określenia potomków Jessego z Księgi Izajasza, częstego motywu w sztuce (drzewo Jessego):

I wyrośnie różdżka z pnia Jessego,

wypuści się odrośl z jego korzeni. (Iz 11,1).

Stworzenie prezentacji zebranych danych w postaci drzewa genealogicznego, jak również zakwalifikowanie jej pod określoną nazwę (drzewo, wykres, tablica itp.), należy do genealoga. Współcześnie najpopularniejszymi tablicami genealogicznymi są wykresy potomków w systemie d’Aboville’a oraz poziome tablice przodków.

Drzewo genealogiczne to graficzna reprezentacja historii rodziny, pokazująca powiązania między członkami rodziny na przestrzeni pokoleń. Zazwyczaj przyjmuje formę drzewa, w którym każda gałąź reprezentuje kolejne pokolenia, a poszczególne osoby są połączone za pomocą linii pokazujących ich relacje (np. rodzice, dzieci, rodzeństwo).

Jak zrobić drzewo genealogiczne?

Zbierz informacje – Zbierz jak najwięcej informacji o swojej rodzinie, zaczynając od siebie i swoich najbliższych, a następnie poszukaj danych o dalszych przodkach. Możesz rozmawiać z członkami rodziny, przeszukiwać stare dokumenty (np. akta urodzenia, śluby, zdjęcia) lub korzystać z zasobów internetowych.

Wybierz narzędzie do tworzenia – Drzewo genealogiczne możesz stworzyć ręcznie na kartce papieru, korzystając z gotowych szablonów dostępnych w Internecie, lub użyć programów komputerowych. Istnieją również strony internetowe i aplikacje, które pomagają w budowie drzewa, np. MyHeritage, Ancestry, czy FamilySearch.

Zaczynaj od siebie – W centrum drzewa genealogicznego umieść siebie, a następnie dodawaj swoich rodziców, dziadków, pradziadków i dalsze pokolenia. Pamiętaj, że gałęzie drzewa pokazują linię pokrewieństwa (np. ojciec–syn, matka–córka).

Używaj symboli i linii – Osoby na drzewie genealogicznym są zazwyczaj reprezentowane przez okręgi (dla kobiet) i prostokąty (dla mężczyzn), a linie łączące te symbole pokazują relacje (np. małżeństwo, rodzicielstwo).

Dodawaj szczegóły – Możesz dodać do drzewa daty urodzin, ślubów, zgonów, a także inne ważne informacje (np. miejsca zamieszkania, zawody).

Utrzymuj aktualność – Drzewo genealogiczne może być projektem, który ewoluuje, więc warto na bieżąco zbierać nowe informacje i aktualizować drzewo.

Tworzenie drzewa genealogicznego to nie tylko sposób na zrozumienie własnych korzeni, ale także świetna okazja do odkrywania rodzinnych historii i tradycji…

Równo (ukr. Рі́вне) położone jest w niedalekim sąsiedztwie rzeki Bug, około 10 km od przejścia granicznego w Dorohusku. Przez lata, niewiele tam się działo. Ominęła to miejsce „wielka historia”, nie wybudowano tam imponujących zabytków, a to co było, zostało zniszczone w 1943 roku przez ukraińskie bojówki z pod znaku UPA (Ukraińska Powstańcza Armia). Znalezienie polskich śladów na tym terenie jest trudne. Do odtworzenia historii miejscowości wykorzystałam wspomnienia mojego ojca Stanisława Strażyca, dokumenty sprowadzone z Państwowego Archiwum w Żytomierzu (DAŻO), dokumenty, listy, pamiętniki z archiwum domowego oraz książki autorstwa dra Leona Popka o parafii Ostrówki, do której należało Równo.

Z dokumentów spadkowych z 1805 – 1809 roku wynika, że majątek we wsi Równo w roku 1803 był wyceniony na sumę prawie 50 tys. i był częścią majątku spadkobierców Piotra Strażyca (mój 5xpradziadek).

Piotr Strażyc (1726 – przed 1773) – syn cześnika orszańskiego Antoniego Franciszka i Teresy z Kaznowskich. Na początku drugiej połowy XVIII wieku sprzedał część swoich dóbr położonych na Podolu i kupił od rodziny Olędzkich folwark we wsi Równo. Pod koniec 1766 roku,  Piotr został również właścicielem niewielkiego dworku we Włodzimierzu Wołyńskim.

Kolejnym właścicielem majątku rodzinnego i niepodzielnego w Równie został Antoni Strażyc – syn Piotra i Katarzyny z Metelskich. Z testamentów i dokumentów finansowych, które znajdują się w Archiwum Państwowym w Żytomierzu  można wywnioskować, że gospodarstwo pod zarządem zarówno Piotra jak i Antoniego było prowadzone wzorowo. Szczególnie Antoni był zapobiegliwym gospodarzem i majątek we wsi Równo doprowadził do kwitnącego stanu. Z testamentu jego syna Franciszka, wynika, że: Franciszek Antonowicz Strażyc przejął po Ojcu odnowione budynki mieszkalne i gospodarcze oraz gospodarstwo ziemskie w stanie doskonałym, przynoszące wysokie dochody…

Po śmierci Antoniego właścicielem majątku został jego młodszy syn Franciszek, a następnie syn Franciszka – Ignacy. W marcu 1857 roku, Ignacy Strażyc kupił od spadkobierców rodziny Olędzkich, 250 hektarowe gospodarstwo w Woli Ostrowieckiej.  W 1857 roku (czyli jeszcze przed uwłaszczeniem włościan) po dołączeniu Woli Ostrowickiej do Równa obszar posiadanej ziemi wynosił ponad 500 hektarów.

W Woli Ostrowickiej i w Równie urodziły się dzieci Ignacego: Stanisław i Zofia (zmarli jako dzieci), Mieczysław (1861), Malwina Józefa  (1862) i Stefan Bronisław – używał imienia Bronisław (1864) oraz syn Franciszka (z drugiego małżeństwa) – Józef (1864)

Franciszek Strażyc zgodnie z Testamentem z dniem 6 lipca 1868 roku, przekazał cały swój majątek rodzinny i niepodzielny synowi z pierwszego małżeństwa – Ignacemu. Synowi z drugiego małżeństwa – Józefowi, zapisał 500 rubli w srebrze, które to: syn Ignacy wręczy bratu Józefowi gdy już będzie pełnoletni oraz na jego utrzymanie (do tego czasu) co rocznie jedną czwartą zysku ze sprzedaży zboża.

Przez większość XIX wieku rubel był walutą srebrną. W latach siedemdziesiątych srebro szybko taniało i w latach osiemdziesiątych kiedy Józef stał się pełnoletni, miało już nie wielką wartość. Z tymi 500 rublami nie wiele by zdziałał. Zapewne wtedy Ignacy postanowił dać mu dom z zabudowaniami i 50 ha ziemi w Woli Ostrowickiej. Kiedy to nastąpiło? Na pewno po roku 1890. Według spisu Polska własność ziemska na Ukrainie 1890 roku jako ziemianie posiadający majątki ziemskie w Równie, Woli Ostrowieckiej i Ostrówkach wymienieni są: Ignacy Strażyc, Stefan Kuczyński i Kamila Bogatko.

Synowie Ignacego Strażyca chyba nie mieli zamiłowania do prowadzenia majątków ziemskich. Pod koniec 1883 roku Mieczysław zamieszkał w Chełmie. Trzy lata później również Bronisław opuścił Równo i przeniósł się na Lubelszczyznę. Tam podjęli pracę i założyli rodziny…

Ignacy cieszył się, że synowie dobrze prosperują po drugiej stronie Bugu. Dobrze też wiedział co to oznacza dla gospodarstwa, któremu on poświęcił niemal całe swoje dorosłe życie. Zmarł w 1906 roku pogodzony z myślą, że po jego śmierci majątek może przejść w obce ręce.

W 1907 roku, synowie Ignacego: Mieczysław i Bronisław zdecydowali się na sprzedaż odziedziczonego po ojcu majątku. Przyjeżdżali tu jeszcze na wakacje, korzystając z gościnności kuzynów Moszyńskich, Rudnickich, Bogatków. Mieczysław Strażyc spędził tu dwumiesięczny urlop w 1911 i w 1914 roku. Jego młodszy brat Bronisław, odwiedzał Równo znacznie częściej i dłużej. Ostatni zapis na ten temat pochodzi z roku 1922.