Fotografia

Fotografia cyfrowa to fascynująca dziedzina, która pozwala na uchwycenie i edytowanie obrazów w sposób szybki i efektywny. Jeśli dopiero zaczynasz przygodę z fotografią cyfrową, oto podstawowe zasady, które pomogą Ci lepiej zrozumieć ten proces.

Podstawowe elementy aparatu fotograficznego

• Matryca: To odpowiednik filmu w aparatach analogowych. Matryca przetwarza światło padające na obiektyw na sygnał cyfrowy. Matryca o wyższej rozdzielczości (liczba megapikseli) pozwala na uzyskanie lepszej jakości zdjęć i możliwość ich powiększania bez utraty szczegółów.

• Obiektyw: To część aparatu, która kieruje światło na matrycę. Obiektywy różnią się długością ogniskowej, co wpływa na szerokość kąta widzenia i głębię ostrości. Krótkie ogniskowe (np. 18-55mm) dają szerszy kadr, a długie ogniskowe (np. 70-200mm) pozwalają na fotografowanie z większej odległości.

• Procesor obrazu: Odpowiada za przetwarzanie obrazu, który trafia na matrycę. Jego jakość ma duże znaczenie dla odwzorowania kolorów, szumów i ogólnej jakości zdjęć.

Podstawowe ustawienia aparatu

Fotografia cyfrowa daje Ci możliwość kontrolowania kilku kluczowych ustawień, które wpływają na wygląd zdjęcia:

• Przysłona (f-stop): Otwór w obiektywie, który reguluje ilość światła wpadającego do aparatu. Przysłona o małej wartości (np. f/1.8) daje więcej światła i powoduje rozmycie tła (mała głębia ostrości), co jest idealne do portretów. Duża wartość (np. f/16) zmniejsza ilość światła i powoduje większą głębię ostrości, co jest przydatne w krajobrazach.

• Czas naświetlania (czas migawki): Określa, jak długo matryca będzie wystawiona na światło. Krótkie czasy (np. 1/1000 s) pozwalają uchwycić szybko poruszające się obiekty, podczas gdy długie czasy (np. 1 s) mogą być używane do fotografowania w niskim świetle lub uzyskiwania efektu rozmycia ruchu (np. przepływająca woda).

• ISO: Określa czułość matrycy na światło. Wyższe ustawienie ISO (np. 1600) pozwala na fotografowanie w słabym świetle, ale może wprowadzać szumy (ziarnistość). Niskie ISO (np. 100) zapewnia czyste zdjęcia w dobrym świetle, ale wymaga większej ilości światła do poprawnej ekspozycji.

Eksponowanie zdjęć (eksperymentowanie z ekspozycją)

• Ekspozycja to ilość światła, które pada na matrycę w czasie robienia zdjęcia. Można ją kontrolować za pomocą przysłony, czasu migawki i ISO. Zbyt mała ekspozycja (za ciemne zdjęcie) lub zbyt duża ekspozycja (za jasne zdjęcie) może zepsuć efekt końcowy.

• Histogram: W aparatach cyfrowych znajduje się funkcja wyświetlania histogramu, który pomoże Ci ocenić ekspozycję zdjęcia. Dobry histogram powinien być równomiernie rozłożony, bez „przeciągania” skrajnych wartości w lewo (ciemne) lub w prawo (jasne).

Głębia ostrości i kompozycja

Głębia ostrości to zakres odległości, w którym obiekty są wyraźne na zdjęciu. Krótkie ogniskowe (np. obiektywy portretowe 50mm) przy niskiej wartości przysłony (np. f/1.8) powodują, że tło jest rozmyte, a obiekt na pierwszym planie jest wyraźnie widoczny. Większa głębia ostrości (np. przy f/16) sprawia, że wszystkie elementy zdjęcia są ostre.

Zasady kompozycji:

• • Złota zasada trójpodziału: Podziel kadr na dziewięć równych prostokątów (dwa poziome i dwa pionowe pasy) i umieść główne obiekty w miejscach przecięcia tych linii.

  • Linie prowadzące: Wykorzystuj naturalne linie w krajobrazie, np. drogi, rzeki, ściany, które prowadzą wzrok widza do głównego punktu zdjęcia.

  • Minimalizm: Często mniej znaczy więcej – unikanie zbędnych elementów w kadrze może pomóc w wyeksponowaniu głównego tematu.

Rodzaje obiektywów i ich zastosowanie

• Obiektywy szerokokątne (np. 18mm, 24mm) – idealne do fotografowania krajobrazów, architektury czy zdjęć w małych pomieszczeniach.

• Obiektywy standardowe (np. 50mm) – świetne do zdjęć portretowych i codziennej fotografii. Pozwalają na naturalne odwzorowanie perspektywy.

• Teleobiektywy (np. 70-200mm) – doskonałe do fotografowania z daleka, np. podczas wydarzeń sportowych czy dzikiej przyrody.

Obróbka zdjęć (postprodukcja)

Po zrobieniu zdjęcia możesz je poddać obróbce, aby poprawić kolory, kontrast, nasycenie i usunąć ewentualne wady. Najpopularniejsze programy do obróbki to:

• Adobe Lightroom – świetne do masowej obróbki zdjęć, regulowania ekspozycji, kolorów i dodawania presetów.

• Adobe Photoshop – bardziej zaawansowane narzędzie, umożliwiające szczegółową edycję, retuszowanie, usuwanie elementów ze zdjęcia itp.

• Alternatywy: GIMP, Capture One, Affinity Photo.

Format plików

• JPEG: Kompresowany format, który zajmuje mniej miejsca, ale traci część jakości obrazu. Idealny do codziennego użytku.

• RAW: Format surowych danych z matrycy, który nie jest poddany kompresji. Umożliwia lepszą obróbkę i zachowanie szczegółów, ale wymaga większej przestrzeni dyskowej i dodatkowej obróbki w postprodukcji.

Fotografia cyfrowa daje ogromne możliwości i kreatywność. Aby robić lepsze zdjęcia, kluczowe jest zrozumienie podstawowych ustawień aparatu oraz zasad kompozycji. Ćwiczenie, eksperymentowanie i analiza swoich zdjęć pomogą Ci w doskonaleniu umiejętności.

Historia fotografii nie jest zbyt odległa – liczy niespełna 200 lat. W 1826 roku francuski wynalazca Joseph – Nicephore Niepce stworzył na wypolerowanej cynkowej płytce pokrytej asfaltem syryjskim obraz o nazwie „La cour du domaine du Gras”. Przedstawiał on widok z okna, a jego wymiary to 16,5 x 21 cm. Nowa technika zainteresowała wielu naukowców i wynalazców i 13 lat później John Frederick Herschel nadał jej nazwę „fotografia” (rysowanie za pomocą światła).

Najwcześniejsza technika zwana dagerotypem pozwalała na wydrukowanie tylko jednego zdjęcia, z którego robiono przedruki za pomocą drzeworytów. Retusz wykonywano często akwarelą lub olejami. Początkowo fotografia postrzegana była jako elitarna sztuka utrwalania świata i oczywiście nie każdy mógł sobie pozwolić na skorzystanie z usług fotografa. Dopiero pod koniec lat 60. XIX wieku, klientela pracowni fotograficznych zaczęła obejmować ludzi ze wszystkich środowisk społeczno – ekonomicznych.

Początkowo skomplikowane i czasochłonne techniki fotograficzne szybko udoskonalono. Dzisiaj, co roku powstają miliony zdjęć, a sztuka zatrzymywania czasu aparatem fotograficznym jest już bliska perfekcji.

Możesz mieć najlepsze oświetlenie i być w najlepszym miejscu, ale jeśli styl ubrania jest niewłaściwy, nie uda Ci się. (Grace Rivera)

Różne oblicza fotografii mody

Fotografia mody łączy w sobie fotografię portretową, produktową i artyzm. Może być sposobem na zaprezentowanie odzieży w celach sprzedażowych lub promocyjnych, ale również tworzeniem interesujących ujęć. W takim wypadku nie chodzi wyłącznie o elementy garderoby, choć to one mają przykuwać uwagę, ale o przekazanie odbiorcy pewnej historii. Ogromną rolę odgrywa sceneria zdjęć oraz osoba pozująca, jej wygląd, mimika, ustawienie. Fotograf musi zadbać o każdy szczegół, który ma wpływ na ostateczny efekt.

Warto pamiętać, że fotografia mody ma wiele obliczy. To studyjne zdjęcia do niewielkiego sklepu internetowego lub zdjęcia pełne pasji na okładkę modowego pisma światowej sławy. Fotograf może zaprezentować odzież lub sprzedać fascynującą historię pełną emocji, zaciekawić, zachęcić do odkrywania kolejnych ujęć.

Oświetlenie do sesji modowej

Zdjęcie to obraz malowany światłem. W istocie rola światła w każdego rodzaju fotografii jest kluczowa. Jeśli posiadasz studio, poeksperymentuj, sprawdź różne ustawienia na dowolnym modelu czy nawet sobie.

W przypadku reklamy odzieży ogromnie ważny jest kolor. Musisz pamiętać, by Twoje zdjęcia oddawały go jak najwierniej, choć oczywiście zawsze trzeba się liczyć z tym, że rozbieżności i tak pojawią się na poziomie ekranu odbiorców.

Zawsze pamiętaj o przygotowaniu się do sesji. Zanim pojawią się modele/modelki wykonaj zdjęcia próbne. Jest to szczególnie ważne w przypadku sesji plenerowych i w obiektach, których jeszcze nie znasz. Pobaw się ustawieniami aparatu, oświetleniem, by ułatwić potem pracę sobie i modelom.

Moc atmosfery podczas sesji

Jeśli zależy Ci na dobrych zdjęciach w branży modowej, musisz nauczyć się tworzyć odpowiedni nastrój. Modele nie powinni być spięci, zestresowani, czy pracować pod presją. Wyłącznie poczucie swobody zapewni Wam owocną współpracę.

Mówi się, że osoby pozujące powinny wyglądać autentycznie. Nie będą wówczas prezentować się sztucznie w danym stroju, lecz wiarygodnie. Jednocześnie zwracaj uwagę, jak układa się produkt. Fotografia modowa wymaga skupiania uwagi zarówno na prezencji modelki/modela, postawy, mimiki, ale również ubrania, fryzury i ewentualnej scenerii. Tutaj każdy szczegół musi być dopracowany i nie ma miejsca na przypadek.

Oceniaj fachowym okiem, jakie zestawienia poszczególnych elementów garderoby będą dobrze wyglądać na zdjęciach, jakie przykują uwagę. Przekaż swoje sugestie klientowi, chyba że masz wolną rękę.

Nieustannie poszukuj natchnienia

Mnóstwo inspiracji znajdziesz na fotoblogach modowych, stronach internetowych i profilach znanych fotografów w mediach społecznościowych. Warto przeglądać je regularnie, a wybrane zdjęcia zapisywać, by móc do nich wrócić w dowolnym momencie.

Bardzo ważne jest rozróżnianie inspiracji od naśladownictwa. Cudze prace mogą pomóc Ci w znalezieniu własnego stylu, lecz nie możesz kopiować pomysłów innych.

Zawsze miej oczy szeroko otwarte, obserwuj mijane na ulicy plakaty, zwracaj uwagę na reklamy w telewizji, sytuacje w tramwaju, czy poczekalni u lekarza. Tylko doświadczenie i mnóstwo pracy mogą sprawić, że wyrobisz sobie markę i pewną charakterystyczną oryginalność.

„Możesz mieć najlepsze oświetlenie i być w najlepszym miejscu, ale jeśli styl ubrania jest niewłaściwy, nie uda Ci się”. (Grace Rivera)

Historia fotografii nie jest zbyt odległa – liczy niespełna 200 lat. W 1826 roku francuski wynalazca Joseph – Nicephore Niepce stworzył na wypolerowanej cynkowej płytce pokrytej asfaltem syryjskim obraz o nazwie „La cour du domaine du Gras”. Przedstawiał on widok z okna, a jego wymiary to 16,5 x 21 cm. Nowa technika zainteresowała wielu naukowców i wynalazców i 13 lat później John Frederick Herschel nadał jej nazwę „fotografia” (rysowanie za pomocą światła).

Najwcześniejsza technika zwana dagerotypem pozwalała na wydrukowanie tylko jednego zdjęcia, z którego robiono przedruki za pomocą drzeworytów. Retusz wykonywano często akwarelą lub olejami. Początkowo fotografia postrzegana była jako elitarna sztuka utrwalania świata i oczywiście nie każdy mógł sobie pozwolić na skorzystanie z usług fotografa. Dopiero pod koniec lat 60. XIX wieku, klientela pracowni fotograficznych zaczęła obejmować ludzi ze wszystkich środowisk społeczno – ekonomicznych.

Początkowo skomplikowane i czasochłonne techniki fotograficzne szybko udoskonalono. Dzisiaj, co roku powstają miliony zdjęć, a sztuka zatrzymywania czasu aparatem fotograficznym jest już bliska perfekcji.

Virginia Oldoini znana jako hrabina de Castiglione na fotografii Piere-Luisa Piersona, uznawanego za jednego z pionierów fotografii mody (fotografia ze strony metmuseum.org)

Pierre-Louis Pierson (1822 – 1913) związany z braćmi Mayer, uznawany jest za jednego z pionierów fotografii mody. Portretował najznamienitszych mieszkańców Paryża: dwór i rodzinę cesarską, arystokrację, wpływowych biznesmenów, muzyków i znane aktorki, a także koronowane głowy z Wirtembergii, Portugalii i Szwecji.

Adolph de Meyer Portret Dorothy Smoller (zdjęcie ze strony all-art.org)

Adolph de Meyer (1868 – 1946) – autor klimatycznych zdjęć, portretował osoby z wyższych sfer oraz Luisę Casati, Józefinę Baker i Wacława Niżyńskiego. Meyer był pierwszym etatowym fotografem zatrudnionym przez magazyn „Vogue”.

Marlena Dietrich na fotografii Edwarda Steichena (FOAM Museum)

Edward Steichen (1879 – 1973) należy do klasyków fotografii światowej – pracował dla „Vogue” i „Vanity Fair”. Jego modelkami była Greta Garbo i Marlena Dietrich oraz modelki z domu mody Chanel.

George Hoyningen – Huene, „Fashion by Lanvin (Holden Luntz Gallery)

Baron George Hoyningen – Huene (1900 – 1968), uważany za wybitnego fotografa mody lat 20 i 30 minionego wieku, pracował jako szef francuskiej edycji „Vouge”.

Audrey Hepburn na fotografii Normana Parkinsona, Vogue 1952 (peterfetterman.com)

Norman Parkinson (1913 – 1990) pracował dla brytyjskiej edycji „Vouge’a” i magazynu „Queen”. Zajmował się głównie portretami i modą. To on jako pierwszy wyprowadził swoje modelki ze studia fotograficznego w plener.

1955 – to rok kontrastów, wyrafinowanych póz i kreatywnych idei. Kompozycja Richarda Avedon’a, w której piękna, modelka Dovima jak cienka nić stoi pomiędzy ogromnymi słoniami, to nie tylko piękny obraz, ale również przesłanie, które mówi o ograniczeniach w życiu (łańcuchy) i starości (zmarszczki zwierząt). (Elle.pl)

Richard Avedon (1923 – 2004) pracował dla „Vogue”, „Life” i „Harper’s Bazaar”. Pozowała mu m.in. Marylin Monroe i Audrey Hepburn. Zrealizował wiele poważnych projektów, ale również fotografował na ulicach, w cyrku, w klubach nocnych, na plaży …

David LaChapelle – Photographs (en.artbooksonline.eu)

David LaChapelle (1963) – ikona współczesnej multisztuki: fotograf, artysta, producent i reżyser filmowy. Uważany jest za spadkobiercę Andy’ego Warhola. Pracował dla największych marek odzieżowych, a jego zdjęcia publikowane był w najsłynniejszych i najbardziej prestiżowych magazynach. Jego zdjęcia (szokują surrealizmem, kiczem, poczuciem absurdu, przestylizowaniem) pokazywane są w muzeach sztuki współczesnej na całym świecie.

Franc Christian Gundlach, Moda w stylu pop-art, Brigitte Bauer dla Sinza, Vouliagmeni, Grecja 1966 (Muzeum Narodowe w Krakowie)

Franz Christian Gundlach (1926 – 2021) – niemiecki artysta, jeden z kultowych fotografów mody, połączył modę z naturą, architekturą, geometrią, a także wprowadził fotografię eksperymentalną. Jego prace widziałam osobiście w maju 2013 roku, w Muzeum Narodowym w Krakowie, na historycznej wystawie „Vanity”, składającej się z prac Gunlacha i jego kolekcji – przeszło 100 obrazów wykonanych w latach 20. XX wieku do roku 2013, przez 25 fotografów mody.

Franz Christian Gundlach, Moda w stylu pop-art, Grace Coddington w sukience mini projektu Daniela Hechtera, Hamburg, 1967 (Muzeum Narodowe w Krakowie)

Peter Lindbergh – fotografia przedstawiająca Cindy Crawfort, Tatjana Patitz, Helena Christensen, Linda Evangelista, Claudia Schiffer, Naomi Campbell, Karen Mulder, Stephanie Seymour dla amerykańskiej edycji Vogue’a, Nowy Jork, Brooklyn, 1991 (Muzeum Narodowe w Krakowie)

Peter Lindbergh (1944 – 2019) – niemiecki fotograf i reżyser filmów dokumentalnych. Na początku lat 90. XX wieku pracował jako fotograf dla „Vogue”. Portretował między innymi Naomi Campbel, Lindę Evangelistę i Cindy Crawford oraz Jane Fondę, Helen Mirren i Tomasza Kota. Był twórcą trzech kalendarzy Pirelli (1996, 2002 i 2017). Współpracował również z „Vanity Fair”, „Harper’s Bazaar” i „The New Yorker”.

Jeśli wybierasz się na sesję biznesową, koniecznie przemyśl jej szczegóły. Zadbaj o wybór odpowiedniego miejsca, pozę, strój, a także makijaż i fryzurę.

Co to jest sesja biznesowa?

Celem sesji biznesowej jest przygotowanie profesjonalnych zdjęć wizerunkowych do celów promocyjnych. Decydują się na nią właściciele firm dla siebie lub wszystkich pracowników, usługodawcy, freelancerzy, ale również ci, którym zależy na dobrej fotografii do CV.

Dlaczego dobre zdjęcie jest tak ważne? W dzisiejszych czasach każdy przedsiębiorca, któremu zależy na rozwoju, prowadzi stronę internetową. Jest to najskuteczniejszy sposób, na dotarcie do nowych klientów, kontrahentów, a także zdobycie wykwalifikowanego personelu. Strona www jest bardzo często najważniejszą wizytówką, bowiem to z nią zwykle zapoznają się Twoi klienci, zanim zdecydują się na kontakt.

Nawet przygotowując swoje CV, musisz pamiętać o profesjonalnym zdjęciu. Niezależnie od wymagań stawianych przez rekruterów, wizerunek wywiera ogromny wpływ na to, jak jesteśmy postrzegani.

Pokaż się od najlepszej strony — szczegóły sesji a profil biznesowy

Miejsce, strój i poza, które sprawdzą się najlepiej w Twoim przypadku, powinny być dokładnie omówione z fotografem.

Dobry specjalista wysłucha, czym się zajmujesz, jaki efekt chcesz osiągnąć, jakiego rodzaju klientów zyskać. Z założenia inaczej powinna wyglądać sesja dyrektora banku, a opiekunki do dzieci czy trenera personalnego.

Jeżeli na swojej stronie zamierzasz umieścić jedno zdjęcie, musi ono pokazać wszystkie Twoje atuty.

Miejsce na sesję biznesową — może zostać ona wykonana w studio fotograficznym, lecz również u Ciebie w miejscu pracy czy w wybranej przestrzeni publicznej. Studio z białym lub szarym tłem jest neutralnym rozwiązaniem. Niechętnie jednak wybierają je osoby, którym zależy na wyróżnieniu się.

Strój na sesję biznesową — zapewne chcesz się prezentować profesjonalnie i budzić zaufanie. Dlatego właśnie Twój strój powinien być przede wszystkim schludny oraz dobrze przemyślany. Najlepiej wybrać odzież ponadczasową i bezpretensjonalną, chyba że to właśnie ona ma być Twoją wizytówką. W branży modowej lub artystycznej można pozwolić sobie na nieco ekstrawagancji. Koszula, marynarka, garsonka, to typowe przykłady stroju biznesowego, lecz warto dostosować go do profilu biznesowego. Nie musisz ubierać się w ten sposób, jeśli chcesz się promować jako instruktor fitness, czy opiekunka osób starszych, która chce się pokazać jako osoba ciepła i pełna empatii.

Makijaż i fryzura na sesję biznesową — w większości przypadków nie sprawdzi się mocny makijaż ani szalona fryzura z kolorowymi pasemkami, chyba że jesteś wizażystką lub fryzjerką. Warto subtelnie podkreślić brwi, rzęsy oraz usta. Dobrze jest także przypudrować twarz, by się nie błyszczała. Niektórzy decydują się na profesjonalny makijaż fotograficzny u specjalisty.

Jak pozować na sesji biznesowej?

Mowa ciała na zdjęciu wizerunkowym jest ogromnie ważna. Można z niej intuicyjnie wiele wyczytać. Fotograf może podpowiedzieć najlepszą pozę, która sprawdzi się w Twoim przypadku, jeśli określisz mu, co chcesz osiągnąć. Inną postawą przekażesz, że jesteś osobą pewną siebie, dla której nie ma rzeczy nie możliwych, a inną zaprezentujesz swoją troskliwość i kreatywność.

Wśród najważniejszych zasad, o których musisz pamiętać są:

patrz pewnie w obiektyw

nie garb się

rozluźnij się

zadbaj o wyraz twarzy tak, by wyjść przyjaźnie, nawet jeśli nie decydujesz się na uśmiech.

Zanim udasz się na umówioną sesję, ustal wcześniej z fotografem wszystkie jej szczegóły. Dzięki temu zminimalizujesz swój stres, a jego brak na pewno korzystnie odbije się na efektach pracy.