Szumiał las, śpiewał las,/ gubił złote liście,/ świeciło się jasne słonko/ chłodno a złociście…/ Rano mgła w pole szła,/ wiatr ją rwał i ziębił;/ opadały ciężkie grona/ kalin i jarzębin…/ Każdy zmierzch moczył deszcz,/ płakał, drżał na szybkach…/ I tak ładnie mówił tatuś:/ jesień gra na skrzypkach…
Józef Czechowicz „Jesień”
Jeżeli porcelana, to wyłącznie taka,
której nie żal pod butem tragarza lub gąsienicą czołgu;
jeżeli fotel, to niezbyt wygodny, tak aby
nie było przykro podnieść się i odejść;
jeżeli odzież, to tyle, ile można unieść w walizce,
jeżeli książki, to te, które można unieść w pamięci,
jeżeli plany, to takie, by można o nich zapomnieć,
kiedy nadejdzie czas następnej przeprowadzki
na inną ulicę, kontynent, etap dziejowy
lub świat:
kto ci powiedział, że wolno ci się przyzwyczajać?
kto ci powiedział, że cokolwiek jest na zawsze?
czy nikt ci nie powiedział, że nie będziesz nigdy
w świecie
czuł się jak u siebie w domu?
Stanisław Barańczak, wiersz z tomu Tryptyk z betonu, zmęczenia i śniegu