Jeżeli porcelana, to wyłącznie taka
Której nie żal pod butem tragarza lub gąsienicą czołgu,
Jeżeli fotel, to niezbyt wygodny, tak aby
Nie było przykro podnieść się i odejść;
Jeżeli odzież, to tyle, ile można unieść w walizce,
Jeżeli książki, to te, które można unieść w pamięci,
Jeżeli plany, to takie, by można o nich zapomnieć
gdy nadejdzie czas następnej przeprowadzki
na inna ulicę, kontynent, etap dziejowy
lub świat
Kto ci powiedział, że wolno się przyzwyczajać?
Kto ci powiedział, że cokolwiek jest na zawsze?
Czy nikt ci nie powiedział, że nie będziesz nigdy
w świecie
czuł się jak u siebie w domu?”
6 komentarzy
Piękny wiersz…
Piękny! Może mało popularny, ponieważ porusza temat przemijalności i emocjonalnego przywiązywania się do rzeczy czy sytuacji.
Zawsze uważałam, że przedmioty, które posiadam powinny być przede wszystkim użyteczne. Czy mogłabym wszystko zostawić i pójść sobie bez żalu w jakieś inne miejsce? Chyba tak 🙂 Może dlatego, że jestem samotna … Pozdrawiam serdecznie 🙂
We wszystkim należy mieć umiar. Nie należy popadać w skrajności. Minimalizm? W sumie jest O.K. Nie mam nic przeciwko, ale jestem przywiązana do miejsca, w którym mieszkam i tego pewnie nic nie zmieni. Barańczuk porusza tu jeszcze inną kwestię – niematerialną – plany, które powinny być łatwe do zapomnienia, mało istotne, aby konieczność ich nagłej zmiany nie wiązała się z rozpaczą. No nie wiem??? Tak jakby człowiekowi już nic się od życia nie należało 🙂
Mnie się wydaje Oliwko, że poeta dość mocno podkreśla w swoim utworze ludzkie zamiłowanie do materializmu oraz wygody i podkreśla również, że nic nie jest wieczne. Bogactwo i wygodne życie może w każdej chwili zostać przerwane przez jakąś niespodziewaną sytuację. Tymczasem zmiany w życiu są konieczne. Lepiej nie gromadzić, bo trudniej jest zerwać z komfortowym życiem, przepełnionym pięknymi czy drogimi przedmiotami. Wszystko przeminie, więc należy gromadzić piękne wspomnienia, a nie rzeczy …
Bo kto nam powiedział, „że wolno się przyzwyczajać” albo „że cokolwiek jest na zawsze”. Niestety, my ludzie często zapominamy, że nasz ziemski żywot któregoś dnia dobiegnie końca i żyjemy tak, jakbyśmy mieli żyć wiecznie 🙂